De zevende, the seventh, el séptimo. Day 6 & 7.

Vandaag start ik de dag met een fikse bergwandeling die vertrekt en eindigt in Jerte.

De wandeling begint tussen de kersenbomen en gaat in stijgende lijn tot een prachtig uitkijkpunt op het dorp en de omliggende bergen.

Rond de middag ben ik terug in het dorp en begeef ik mij tussen de locale bevolking om enkele tapas te nuttigen.

Ik keer terug met de wagen langs een bergpas genaamd “Puerto De Honduras” . Een schitterende weg met in de bermen nog massa’s bloemen en af en toe sublieme vergezichten. Op de top heb ik een ontmoeting met een eenzame, Spaanse fietser die ik een groot plezier doe met een fles gekoeld water.

Uiteindelijk sluit ik de laatste dag af in een café in Malpartida De Plasencia en dit in plaatselijk, Belgisch en aangenaam gezelschap.

De morgen daaropvolgend keer ik in alle vroegte terug richting Madrid en verken ik nog enkele uurtjes de hoofdstad.

’s avonds kruip ik vroeg onder de wol om de morgen daarop een zeer vroege vlucht te nemen richting België.

Vaarwel Extremadura, Madrid en Spanje en hopelijk tot zeer binnenkort.

 

Today I begin the day with a mountain walk that starts and ends in the village of Jerte.

The walk commences between the cherry trees and goes upwards until a magnificent viewing point of the village and the surrounding hills.

Around noon I am back in Jerte and I eat some tapas in a place where the locals eat their lunch.

I return with the car on a mountain road and reach the highest point with the name “Puerto De Honduras”. It is a road with borders full of flowers and sometimes impressive vistas. On the top I meet a lonely, Spanish biker who I give a big bottle of cooled water and he is very pleased with it.

Eventually I end the day in a bar in Malpartida De Plasencia with Belgian, local and very pleasant company.

The next morning I return very early to Madrid and I explore the capital for the remains of the day.

The next day I walk to the airport to take an early flight to Brussels.

Farewell Extremadura, Madrid and Spain and hopefully until very soon.

De zevende, the seventh, el séptimo. Day 5.

Vandaag spendeer ik bijna de gehele dag om de omgeving van het stuwmeer van Arrocampo te verkennen. Er staat weer veel wind en het is ’s morgens zelfs wat frisjes. Eigenlijk ongewoon voor deze periode van het jaar maar voor mij persoonlijk een ideaal weertje met een maximum van 25°C.

 

Het absolute hoogtepunt van de dag zijn de bijeneters. Ik voel me bevoorrecht om deze vogels van zo dichtbij te mogen observeren en fotograferen.

 

In de namiddag verken ik alle kleine weggetjes om dan uiteindelijk via de Ex-A1 terug de keren naar Malpartida De Plasencia.

 

Today I spent the whole day in the area of the reservoir “ Arrocampo”. There is a lot of wind and in the morning it is even a bit chilly. Unusual for this time of the year but for me personal it is ideal with a maximum of 25°C.

The absolute highlight of the day are the bee-eaters. I feel privileged to observe and photograph these birds from such a short distance.

In the afternoon I explore all the little roads in the area and eventually return on the Ex-A1 to Malpartida De Plasencia.

De zevende, the seventh, el séptimo. Day 4.

In de verschillende reisverslagen die ik op het internet gelezen had, was iedereen wild enthousiast over het steppegebied tussen Cáceres en Trujilo, meer bepaald het gebied rond het dorp Santa Marta De Magasca.

In de vroege morgen rijd ik via de Ex 208 richting Torrejon El Rubio en Monroy om uiteindelijk te belanden in de omgeving van Santa Marta De Magasca.

Ik kom terecht in een indrukwekkend prairie landschap met een veelvoud aan vogelsoorten zoals grauwe kiekendief, grote trap, scharrelaar,…

Je rijdt hier langzaam met de wagen doorheen en achter elke hoek ontdek je iets nieuws.

Verder maken de weidsheid en stilte een enorme indruk en anderzijds vormt dit ook een ideale setting voor een Ennio Morricone film.

Op het heetst van de dag rijd ik verder richting Cáceres om bij Mac Donalds eens te zondigen met een Big Mac Menu en wat verfrissing te zoeken in de airco.

Daarna vervolg ik mijn weg richting Malpartida De Caceres om daar een prachtige wandeling te maken in het natuurpark van “Los Barruecos”.

Een glooiend landschap met enorm granieten rotsen waar ooievaars hun broedplaatsen op ingericht hebben.

Tussenin liggen verschillende meertjes waar het krioelt van de vlinders en libellen.

Tegen de avond keer ik voldaan terug naar het hotel en kan ik weer terugkijken op een mooie dag.

 

 

During the preparation of this trip I read I a lot of reports of other travellers and most of them were very excited about the plains between Cáceres and Trujilo, especially the area in the neighbourhood of the village Santa Marta De Magasca.

In the early morning I drive on the Ex-208 in the direction of Torrejon El Rubio and Monroy to eventually arrive on the plains around Santa Marta De Magasca.

The landscape is impressive with lots of species of birds such as : Montagu’s harrier, Great bustard, European roller,… and many more.

You can cruise on these roads and discover something new around every corner.

The vastness and silence makes a big impression and is an ideal setting for a Ennio Morricone western movie.

When the sun is at her highest point I drive in the direction of Malpartida De Caceres to make a marvellous walk in the nature park of “Los Barruecos”

 

A sloping landscape with huge granite rocks with nesting storks on top of the boulders.

In between there are several lakes with an abundance of butterflies and dragonflies.

In the evening I return satisfied to the hotel and I can look back to a fortunate day.

De zevende, the seventh, el séptimo. Day 3.

Vandaag wederom vroeg op pad vertrokken naar Monfraguë.

Ditmaal ga ik voor de gele wandeling die vertrekt in het gehucht van Villareal De San Carlos.

Bij het vertrek valt al direct op dat er vandaag heel veel wind is.

Onderweg zijn er verschillende mooie uitkijkpunten en op een bepaald ogenblik zie ik een paar stippen die de Taag overzwemmen. Dit bekijkend met de verrekijker blijken dit een aantal reeën te zijn. Ze hebben blijkbaar geen moeite om de flinke afstand te overbruggen.

Later op de morgen blijkt de stevige wind een welgekomen verfrissing te zijn bij de stijgende temperaturen.

Het pad loopt verder naar een stuwdam maar ik keer terug en heb dan uiteindelijk weer ongeveer 8 km gewandeld.

Daarna rij ik verder naar de “Peña Falcon” om daar weer een fijne brunch te hebben.

Dan beklim ik het pad naar de burcht om op zoek te gaan naar de “Two tailed pasha” een zeldzame en prachtig gekleurde vlinder.Na een beetje zoeken verschijnt hij plots in mijn vizier.

Op de burcht onderneem ik enkele pogingen om de gieren in de vlucht te fotograferen. Je moet een beetje geluk hebben met hoe ze komen aanvliegen. Rekening houden met het licht. Soms zitten ze te ver, soms te dicht en als laatste moet je enorm veel geduld hebben. Kortom niet zo gemakkelijk om een degelijk plaatje te maken.

Om 14u30 ben ik terug in het hotel om daar dan een dagschotel te verorberen en daarna een welgekomen siësta te doen.

’s Avonds verken ik nog de omgeving van Piornal, een dorp gelegen in de vallei van de Jerte. In het terugkeren passeer ik de Carrefour van Plasencia en maak ik van de gelegenheid gebruik om daar wat boodschappen in te slaan.

 

 

Today again I get up early to drive to Monfraguë.

This time I go for the yellow walk that leaves in the little village of Villareal De San Carlos.

When I start I notice that today there is a lot of wind.

There are a lot of nice viewpoints on this track and at a certain moment I see a few dots crossing the river Tagus. When I look with the binoculars I can see clearly a few roe deer. They do not have any problem with bridging the distance.

Later that morning it turns out that the strong wind is a must appreciated refreshment against the rising temperatures.

The path goes further to the dam but I return and eventually I have walked about 8 km.

I drive to the Peña Falcon to enjoy the views again and having a nice brunch.

Then I climb the road to the castle looking for the “Two tailed pasha” a rare but beautifully coloured butterfly. After a little search it appears in my viewfinder.

When I arrive at the castle I try to photograph the flying vultures. You need to have some luck how they approach. Also the light has to be right. Sometimes they are too far and sometimes they are too close and finally you need to have lots of patience. In short, it is not easy to take good shot of the moving raptors.

At half past two I am back in the hotel to eat the course of the day and afterwards I take a siesta.

In the evening I explore the area of Piornal, a village in the valley of the Jerte. On the way back I stop at the Carrefour supermarket to do the last groceries this week.

 

Zwart en wit / Black and white / Negro y blanco.

De heuvels van, the hills of,las colinas de Monfraguë.

 

De weg naar/ The road to/ El camino a “Salto Del Gitano”

Van de brug over de Taag slingert de weg zich naar boven naar het prachtigste uitkijkpunt van “Monfraguë”

 

 

Starting from the bridge over the river “Tagus” the road swings upwards to the most impressive viewpoint of “Monfraguë”

Wie bekijkt wie? Who is watching who? Quien están viendo quien?

De zevende, the seventh, el séptimo. Day 2.

Deze morgen ben ik om 5u00 opgestaan om op de onverlichte wegen richting nationaal park “Monfraguë” te rijden. Onderweg heb ik nog een mooie waarneming van steenmarter en verder is het altijd opletten voor overstekende reeën veelal gevolgd door de kleintjes. Ze verschijnen ineens in je koplampen en dan vertraag je best want het zijn er altijd meer dan één.

Aangekomen in Villareal De San Carlos is de zon aan het opkomen dus het ideale moment om de wandeling te starten.

De groene wandelroute start aan “Arroyo de Malvecino” en eindigt aan “Cerro De Gimio” ( heuvel van Gimio)

Wat tijdens de wandeling opvalt, buiten af en toe wat vogelgeluiden, is de absolute stilte. Iets wat wij in ons druk Belgenlandje niet meer gewoon zijn.

Verder zijn de geuren van verschillende wilde kruiden, struiken en bomen ook een aangename begeleider.

De zon komt hoger te staan en vermeerderd in kracht waardoor de gieren beginnen gebruik te maken van de thermiek.

Af en toe kruist een reehinde(s) mijn pad, de ene blijft nieuwsgierig kijken en de andere keer rennen ze in volle paniek weg.

Uiteindelijk arriveer ik aan de “Cerro De Gimio” en heb ik een fenomenaal uitzicht over de omliggende heuvels en ook op “Salto del Gitano – Peña Falcón” ‘Het’ uitkijkpunt om gieren te observeren. Vanaf deze plaats geeft dit toch eens een heel ander perspectief.

Ik zit er helemaal alleen en laat het uitzicht op mij inwerken. Een ideale plek ook om tevens een stukje schapekaas met een hompje brood te verorberen en het nodige lichaamsvocht weer aan te vullen.

De terugweg naar Villareal De San Carlos is nog best pittig maar ik geraak heelhuids ter plekke om daar in het plaatselijke souvenirwinkeltje een frisse fles water te kopen om me wat te verkoelen en weer genoeg te drinken want in dit klimaat is dit best wel belangrijk.

De rest van de dag spendeer ik aan het uitkijkpunt van “Salto Del Gitano”, genietend van alles wat om me heen gebeurt en ook om af en toe een foto te nemen.

In de vooravond keer ik terug naar het hotel om daar nog te genieten van een dagschotel.

’s Avonds keer ik nog eens terug naar het meertje van gisteren om daar een wandeling te maken. Het ligt er idyllisch en vredig bij.

In het terugkeren moet ik een stier kruisen. Hij snuift de lucht op en schud wat met zijn hoofd maar gelukkig blijft het beestje verder rustig.

De zon gaat stilletjes aan onder en daarmee eindigt een goedgevulde maar mooie dag.

 

 

 

This morning I get up at 5 am to drive on the unlit roads in the direction of the national park of “Monfraguë”. During the trip I have a nice observation of a stone-marten and it is always necessary to pay attention for crossing roe deer usually followed by the little ones. They appear in the headlights and then it is the best to slow down because there are mostly with more than one.

Arriving in Villareal De San Carlos the sun is getting up so it is the ideal moment to start the circular walk.

The green route starts at “Arroyo de Malvecino” and ends at “Cerro De Gimio”( Hill of Gimio)

During the walk I notice, apart from the birds sounds, de absolute quietness. That’s something that we, in our busy Belgium are not used to anymore.

Another thing that is remarkable and a nice companion is the scent of wild herbs, brushwood and trees.

The sun comes higher and higher and increases in strength and that is the moment for the vultures to take advantage of the thermal.

Sometimes a female roe deer crosses my path. One is curious and others run away in terror.

Eventually I arrive at “Cerro De Gimio” and have a tremendous view over the surrounding hills and also over “Salto del Gitano – Peña Falcon” THE viewpoint to watch vultures.

I am all by myself and let the view take effect on me. It’s the ideal place to eat a piece of sheep cheese and a chunk of bread and also to drink enough liquids.

The last part of the walk to Villareal De San Carlos is tough but I get there in one piece and buy a cold bottle of water to cool myself.

The rest of the day I spend at the viewpoint of “Salto Del Gitano” and enjoy everything that happens around me and try to take a picture once and a while.

I return to the hotel, to enjoy a today’s special in the restaurant.

A little while later I go back to the lake where I made a short walk yesterday. It looks idyllic and peaceful.

When I walk back to the car I have to confront a young bull. He sniffs the air and shakes with his head but we pass each other without any problem.

The sun sets slowly and a well filled but nice day comes to an end.

 

 

 

Zelfverzekerd en indrukwekkend./Confident and impressive./Seguro e impresionante